Postaw buty frontem do balkonu
Nie mów do mnie wierszem
Stara skóra musi odpaść
Pomarszczoną zostaw na inne czasy
Nie łap wiatru w wilgotne ręce
Przetrzyj je tym wierszem
Który się jeszcze nie dokonał
Skąd o nim wiesz
Na samą o nim myśl się garbię
I wstyd mi
Wstyd że nie umiem strzelić ci wierszem
Że tak cicho szepczę skarżę się i walczę
Że ta cisza taka głośna
Że mnie zmiata znosi unosi
A ty tej ciszy służysz Składasz w ofierze zegary
Potem one biją kukają i dzwonią
Ich fabryczne serce pożera to garbate niedoskonałe
Dzieci skaczą przez skakankę Chichot podwórka
Ustaw buty frontem do balkonu
Jakby tam był świat tylko dla mnie
Jakby tam był świat też dla mnie
Wyjdę jak zechcę
Mam prawo decydować
Jestem metr od balkonu Daleko od twego wiersza.
