Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich

Wielki dzień dla każdego pisarza...

Życzę wszystkim kolegom po piórze rozwoju, kreatywności i twórczej weny. Na pewno trudna to droga, gdy w kraju deklaruje profesję literata ponad dwa miliony osób. Przez sito przechodzi garstka, więc los pozostałych jest nie do pozazdroszczenia. Zwłaszcza w kraju, który ma tak znakomitą historię literatury i światowej sławy nazwiska. Największym więc komplementem, jaki słyszę bardzo często, mojej twórczości jest nieporównywalność oraz pióro nie do podrobienia. Być może dlatego do dzisiaj nie opublikowałam moich dramatów. Jeden z nich "Lament" zdobył przychylne recenzje i został zakwalifikowany do druku przez trzy niezależne wydawnictwa. Dramat został porównany do twórczości Szekspira, co dla człowieka inteligentnego jest obraźliwe dla obu stron. Szekspir był, jest i będzie jeden i jedyny. Natomiast autor musi rewolucyjnie osiągnąć odrębność przy jednoczesnej przynależności do gatunku. To jest skomplikowane, ponieważ nasza podświadomość przyzwyczaja się do schematów i nowa jakość wywołuje oszołomienie. Z tego też powodu, np. ludzie z traumą dzieciństwa przyciągają przez całe życie cierpienie. Nie chcą takich osób, ale dokładnie takie przyciągają, bo potrafią funkcjonować w cierpieniu. W równym stopniu dotyczy to sztuki, dlatego niektórzy artyści są kopistami a nie twórcami i puszą się, gdy są nazywani drugimi Mickiewiczami czy Dostojewskimi. "Pycha to mój ulubiony grzech" mówi Al Pacino w "Adwokacie diabła" 😛

Wernisaż, jakiego wcześniej nie widział nikt

 Wystawa "Papa can You hear me?" Agnieszki Markowicz w Galerii Sztuki Synagoga w Barczewie.

Wywiady Patrycji Nowickiej, z Agnieszką Markowicz i ze mną, zostały przeprowadzone podczas wernisażu dn. 13.09.2019r.

Przerwana lekcja zdalnej wycieczki

Oj przejeżdżałeś niedaleko

I nawet się nie zalogowałeś

Tęsknimy z matką za twoją zmianą statusu

Co u ciebie słychać doszły ci jakieś lajki

Nic o tobie nie wiemy od ostatniego posta

Ja też lubię parówki matki i tęsknię za szybkim kubkiem

Kisielu budyniu cokolwiek wrzątkiem przerwie

Tę lekcję zdalnej wycieczki.

Abstrakcja

 Ssie. Tom 2

Tom 1 nigdy nie powstał

Kraków 2021

Moje

 Moje 

Moje automatycznie staje się twoje

Prawda

Prawda a moje nigdy nie stanie się twoje

Bo twoje wystarcza za nas dwoje

Widziałam niezapisaną kartkę papieru

Wypełniłam ją czerwonym liściem sałaty

Lubię czerwoną najbardziej pusta kartka

Nakazuje zsyłać wyrazy.

Zacznij śpiewać

Po tamtej stronie słychać głosy

Czasami ktoś pomacha ręką

Na obrazie śniący otworzy oczy

Albo martwy 

Ze stanu umysłu

Ślady miłości były tak ciężkie

Że ławka zadrżała

Od bukietu kwiatów

Nikt go nie zostawił

A ona odeszła.