Kolor

 

Matka Boga

 

Bądź pozdrowiona Matko Boga który

Ostatnio na mnie nie spogląda

Może ukradkiem a ja o tym nie wiem

Już dość tych naręczy pustki do domu wniosłam

Śmiecąc przy tym chyba

Pełne wazony

W łzach stać będą w parzystych bukietach

Ozdobną czcionką piszę list do niewysłania

Nie obraź się na mnie nad ranem

Za brak koperty błękitnej

Nawet smutek w uniesieniu ma swoje imię

A ja z bezimiennymi przy stole drętwieję

Bądź pozdrowiona Matko Boga który

Czasami mocniej wierzy we mnie niż ja w Niego

Który wszystkie ścieżki bycia zaznaczył różańcem

Kamieni drzew świateł zamkniętych

W bańkach naszych oddechów

Bądź pozdrowiona Matko Boga który

Spada deszczem po każdym żarze

Zamyka snem wylęknione powieki

Otwiera drzwi w każdą niepewność

Jutra i modli się na rogu ulicy.

Droga

Kobieta i mężczyzna

Odwrócone spojrzenia
Rzęsy falują mocniej i szybciej
Odwrócone ich plecy
Odwrócone w nie ciosy
Ciosy nieprzepraszane pocałunkami
Wyciągnięte ramiona
W pustą noc głodnych serc
Ona zdejmuje firany do prania
On nie myśli o praniu w tym tygodniu
Tygodnie przelatują po jej zmarszczkach
Lawinowo
Dzwonią do niego telefony
Kiedy ona podnosi słuchawkę
A on zakłada kurtkę
Matka Boża uczy małego Jezuska modlitwy
Owoc połączenia nieba z ziemią
Jego żebro i jej dusza.

Salon tajemnic

 

To normalne że moje ciało chciałoby

Ale tylko czasami

Pogrążyć świat w wiecznej ciemności

Albo kazać wszystkim grabić te same liście

W to samo miejsce

Przecież i tak tego nigdy nie zrobię

Bo mam szerokie sumienie

I głębokie gardło moralności

Jak boski kielich z którego Stworzyciel popija

Mszalne wino

Obserwując jak się miotam i pętle jednocześnie

Następnego dnia zapala mi znów Słońce nad areną

I ponownie ustawia lustro

Rozkładam tarota

Losuję chińskie ciasteczko

Czytam horoskop lunarny

Różnie
Jestem mniej lub bardziej przygotowana.

Moja szesnastka